Wypalanie traw prowadzi do:

 Ponoszenia kosztów pożarów i niepotrzebnej eksploatacji sprzętu gaśniczego. 

Interwencje straży pożarnej do wypalania traw i nieużytków, bezmyślnie wywołanych przez człowieka, generują ogromne koszty, które mogłyby być przeznaczone na inne cele.

 Zagrożenia życia i mienia ludzkiego.

Wypalanie traw i nieużytków rolnych prowadzi do niekontrolowanego rozprzestrzeniania się ognia na skutek czego powstają pożary, które bezpośrednio zagrażają życiu ludzi oraz prowadzą do szkód materialnych.

 Niszczenia roślin i zabijania zwierząt.

Płomienie ognia i wysoka temperatura stają się zagrożeniem dla wielu gatunków roślin i zwierząt. Ofiarami pożarów są najczęściej płazy, gady, owady i drobne ssaki. Wiele gatunków zwierząt objętych jest ochroną prawną i stanowi cenny składnik ekosystemu. Ogień niszczy miejsca ich występowania oraz rozwoju.

ZAKAZ WYPALANIA TRAW

Nie bądź jednym z nich, nie wypalaj traw!

Bądź jednym z nas, szanuj przyrodę!

WYBRANE PRZEPISY DOTYCZĄCE WYPALANIA TRAW

USTAWA z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (Dz. U. 2016 r. poz. 2134)

Art. 124

„Zabrania się wypalania łąk, pastwisk, nieużytków, rowów, pasów przydrożnych, szlaków kolejowych oraz trzcinowisk i szuwarów”.

Art. 131, pkt 12

„Kto wypala łąki, pastwiska, nieużytki, rowy, pasy przydrożne, szlaki kolejowe, trzcinowiska lub szuwary - podlega karze aresztu albo grzywny”. 

USTAWA z dnia 28 września 1991r. o lasach (Dz. U. z 2015 r. poz. 2100, z 2016 r. poz. 422)

Art. 30, pkt 3

„W lasach oraz na terenach śródleśnych, jak również w odległości do 100 m od granicy lasu, zabrania się działań i czynności mogących wywołać niebezpieczeństwo, a w szczególności rozniecania ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lasu lub nadleśniczego, korzystania z otwartego płomienia, wypalania wierzchniej warstwy gleby i pozostałości roślinnych”.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 109, poz. 719)

§ 40.1

„W lasach i na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od granicy lasów nie jest dopuszczalne wykonywanie czynności mogących wywoływać niebezpieczeństwo pożaru, w szczególności: 1) rozniecanie ognia poza miejscami wyznaczonymi do tego celu przez właściciela lub zarządcę lasu.”

§ 43

„Wypalanie słomy i pozostałości roślinnych na polach jest zabronione.” 

Ustawa z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy- Kodeks wykroczeń (Dz. U. 2015, poz. 1094, 1485, 1634, 1707)

Art. 82

"§ 1. Kto dokonuje czynności, które mogą spowodować pożar, jego rozprzestrzenianie się, utrudnienie prowadzenia działania ratowniczego lub ewakuacji [...]

§ 3. Kto na terenie lasu, na terenach śródleśnych, na obszarze łąk, torfowisk i wrzosowisk, jak również w odległości do 100 m od nich roznieca ogień [...]

§ 4. Kto wypala trawy, słomę lub pozostałości roślinne na polach w odległości mniejszej niż 100 m od zabudowań, lasów, zboża na pniu i miejsc ustawienia stert lub stogów bądź w sposób powodujący zakłócenia w ruchu drogowym [...]

§ 5. Kto w inny sposób nieostrożnie obchodzi się z ogniem [...] podlega karze aresztu, grzywny albo karze nagany [...]"

USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny

Art. 163

„Kto sprowadza zdarzenie, które zagraża życiu lub zdrowiu wielu osób albo mieniu w wielkich rozmiarach, mające postać pożaru, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10”.

Art. 164

„Kto sprowadza bezpośrednie niebezpieczeństwo zdarzenia określonego w art. 163 § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8”.

Opracowanie: DZPK Oddział Jelenia Góra